0-6 ay bebeklerle oyun oynamak biraz zordur. Daha doğrusu vakit kalmaz zaten yarı uyur yarı uyanık geçer zamanları. O zamanlarda da altını değiştir, emzir gazını çıkar hele de bide ilk çocuksa bilgisizlik, deneyimsizlik üst üste gelir insan ne yapacağını bilemez, yada bular sadece benim için geçerli. Benim ilk 6 ay böyle geçti anne olduğumu anlayana kadar bi de baktım kızım büyümüş. Zaten kırkımız çıkana kadar nerdeyse her gün hastanedeydik, 2 ameliyat geçirdi. O zor günlerde tek derdim kızımın iyileşmesiydi. 2. aydan sonra yavaş yavaş dertlerimizde azalınca evde güzel vakitler geçirmeye başladık. İlk başta bir nesneyi takip edebiliyor mu onunla ilgili oyunlar oynadık. Boynunu dik tutabiliyor mu onunla ilgili egzersizler yaptık. 3-4 aya gelince nesneleri tutabilmesi için oyunlar oynadık. Tabi benim kızım o kadar uğraşmama rağmen hep geç kazandı bu davranışları. Hamdolsun Rabbime kazandıya, ama o zamanlar ben hiç yapamayacak diye çok üzülüyordum çünkü aynı hastalıktan olan arkadaşların çocukları hala yapamıyordu bazı fiziksel hareketleri. Hamdolsun biz en fazla bir ay geriden gelerek 6. ayımızı bitirdik.
Birde küçük bebeklerin oynaması için eline ne versem hep bi uyarı alırdım. Onu yutar,gözüne batırır. Eeee napcaktık öle boş boşmu dursun. Ben o zamandan beri hep eline değişik değişik nesneler verdim incelesin diye. O yüzden benim kızım hiç o pusette boş boş oturup etrafı izlemedi. Hep bir şeylerle uğraşmak istedi. Benim açımdan çok zordu onu her zaman oyalamak ama olsun bunların kızıma çok şey kattığının farkındayım. Çocuklar dünyayı duyularıyla tanır. Bende bunun için değişik duyularına hitap eden oyun ve oyuncaklar hazırlıyorum. Birde bebekken tehlikeli olmasın diye önlemler almak lazım. Bu nedenle bu poşetlerin içindeki nesnelerle oynaması hem güvenliği,hem de merakını cezbetmesi açısından güzel bi etkinlik oldu. Kızım yeni yeni tutmaya başlayınca evirdi, çevirdi oynadı. Bebekken yine resmini çekmediğim için geçenlerde yine eline verip resmini çektim. Şimdi daha bi dikkatli bakıyor ve açmaya çalışıyor, o zamanlar sadece dokunuyordu.
Üç farklı poşet. Birinde sert ve hafif malzemeler var. Kaldırması da kolay olsun diye. Diğerinde yumuşak ve renkli nesneler. Diğerinde ise jöle ve renkli pullar var. Dokusu çok farklı ve içindeki nesneler dikkat çekici. Hepsiyle ayrı ayrı onadı, inceledi. Patlatamadı hiç birini.
Biraz daha büyüyünce yine içinde mavi su ve değişik nesnelerin olduğu bir poşet hazırlamıştım. Onun resmini çekmişim. Yine onunla da uzun süre oynamıştı. Yeni bir şeye dokunurkenki yüz ifadesi beni çok güldürüyor. Sanki tiksinir gibi bakıyor. Yavaş yavaş elliyor, sonra zamanla alışıyor....
